Dat lijf
Dat mama-lijf
Dat eerst in topconditie was
en mij in zwangerschap 1
door alles heen liet dansen
In zwangerschap 2 werd dat
wat minder, alsof de rek er sneller uit was
Om over het herstel nog maar te zwijgen

In de zwangerschap kon in dat aan
Was mijn buik mijn wapen
Tegen alles
Ik was mijn eigen schoonheidsideaal
De kracht zelve
Oervrouw
Mooi, zacht en vol leven
Ik mocht er zijn

En dan
Postnataal
Dat veranderde mama-lijf
Dat nooit meer hetzelfde wordt
als voor het mama zijn
De trots van het zwangere lijf
is samen met de placenta
afgevoerd
Dit lijf
Waar ik nu met afschuw naar kijk
als ik langs een winkelruit loop.

Niet eerlijk
Niet eerlijk
Want dit lijf, met haar striemen en strepen
Met haar verzwakte (of afwezige) buikspieren
Met haar maatje groter dan voorheen
Dit lijf heeft mensjes gemaakt
MENSJES GEMAAKT
Wat een wonder is dat

En toch
wil ik te snel
Weer gewoon zijn, sterk, gespierd
Wil ik sexy zijn en mooi
Roep ik 5 weken na de bevalling dat ik nu toch weer …
Laat staan na 3 maanden
of 6 …

En ook al vind ik het soms lastig
dat ik nu ben wat ik ben
En kijk ik met grote jaloezie naar vrouwen
die wel dun worden van borstvoeding
Ondanks dat
wil ik mijn lijf koesteren
Omdat ze het grootste der grootsheden heeft gedaan
En dankjewel lief mama-lijf
voor het nu zijn van die zachte haven
van de twee liefsten
En straks
Later
Als ze wat groter zijn
Dan ga ik echt wel weer wat meer sporten 😉