Het is donker 
Een klein lijfje in mijn armen
Het andere 
iets groter lijfje 
slaapt rustig door 
Ik probeer in alle vezels te voelen 
Wat we hebben
Wat er is
Het nu 
Zij klein
Ik de mama 
Zorgen, overleven, en genieten
Het wisselt elkaar af
Buitelt over elkaar heen 
Is bijna niet te grijpen
Het vliegt
Vervliegt
Die lijfjes worden groter
Alsmaar groter
Eigen mensjes
Straks volwassen

In de schemerkamer
Met die zachte ademhalingen 
Dat kleine lijfje in mijn armen
Probeer ik even stil te staan
Er is alleen maar nu
En dat nu
Dat houd ik heel, heel stevig vast