Soms even niet
Nu even niet
Ik kan niet
Wil niet
Op, leeg, moe
Overprikkeld  
Te lang Aan geweest 
Te altijd 
Het beste van mezelf 
Het stralend middelpunt
Temidden van de chaos 
Die onlosmakelijk 
Aan deze gouden tropenjaren
Verbonden is

Soms is het even op
Leeg
Nu dus 
En niet even 
Of wel even, want het komt ook weer goed
Heus goed
Is al goed
Want dit hoort er ook bij
Het niet-meer-kunnen
Het met-een-koptelefoon-aan-tafel-zitten
Niet als grap
Of als verzet 
Maar als oprechte poging 
Om met mezelf 
Temidden van de anderen 
Te zijn
De anderen
Mijn liefsten
Want dat zijn ze
Blijven ze 
Ook als ik
Even 
Of even ietsje langer 
Niet meer kan

En alsjeblieft 
Laten we ook dit
Aan elkaar tonen 

Want lieve mama’s 
WE DOEN HET GOED